Pluskwa domowa, zwana również łóżkową, to jedno z najbardziej irytujących i trudnych do zwalczania szkodników, które mogą zagościć w naszych domach. Choć nazwa sugeruje, że są one związane głównie z łóżkami, to w rzeczywistości mogą występować w różnych miejscach w naszym otoczeniu, wykorzystując skryte zakamarki do ukrycia się i rozmnażania. W artykule tym przyjrzymy się bliżej pluskwie domowej, jej zwyczajom, zagrożeniom jakie niesie dla zdrowia oraz skutecznym metodom zwalczania, zwłaszcza w kontekście miasta Toruń.

Biologia

1. Wygląd zewnętrzny: Pluskwa domowa (Cimex lectularius) to niewielki, płaski owad o ciele okrytym pancerzem, który może osiągać długość od 4 do 5 mm. Charakteryzuje się brązowym lub czerwonym ubarwieniem, ale może zmieniać kolor po ssaniu krwi.
2. Tryb życia: Pluskwy domowe są nocnymi owadami pasożytniczymi, co oznacza, że są aktywne głównie w nocy, gdy ich ofiary – ludzie i zwierzęta – śpią. Żywią się krwią żywicieli, odżywiając się poprzez nakłucie skóry i ssanie krwi. Po posiłku mogą schować się w szczelinach, szwach materacy czy mebli.
3. Rozmnażanie: Pluskwy domowe rozmnażają się przez jaja, które składają w różnych miejscach, takich jak szczeliny, faldy materacy, czy nawet na ubraniach. Samica pluskwy składa nawet do 500 jaj w cyklu swojego życia.
4. Rozwój: Z jaj wylęgają się larwy, które przechodzą kilka stadiów rozwojowych zanim osiągną dorosłość. W każdym stadium potrzebują regularnego dostępu do krwi, aby się rozwijać. Cały cykl rozwojowy pluskwy domowej, od jaja do dorosłego osobnika trwa – przy dostępie do żywiciela – około 45 dni. Po tym czasie kolejne samice składają jaja i cykl zaczyna się od nowa.
5. Adaptacje: Pluskwy domowe są znane z wyjątkowej zdolności do przetrwania w różnych warunkach środowiskowych. Potrafią przetrwać długi okres głodu (nawet powyżej roku) w stanie hibernacji oraz są odporne na wiele pestycydów. Pluskwa w toku ewolucji wytworzyła plamkę światłoczułą, dzięki której chowa się przed człowiekiem za dnia, żywiąc się wyłącznie w nocy. Czyni je to trudnym przeciwnikiem w walce o kontrolę nad ich populacją.

Ryzyko dla człowieka

1. Świąd i podrażnienie skóry: Pierwszą reakcją po ukąszeniu pluskwy może być wystąpienie intensywnego świądu oraz podrażnienie skóry w miejscu ukąszenia. Skóra może stać się zaczerwieniona i spuchnięta.
2. Ślady ukąszeń: Po ukąszeniu pluskwy na skórze mogą pozostać charakterystyczne ślady w postaci czerwonych plam lub zgrubień skórnych. U osób o wrażliwej skórze mogą pojawić się dodatkowe objawy, takie jak pęcherze czy obrzęk.
3. Reakcje alergiczne: Niektóre osoby mogą być uczulone na ślinę pluskiew, co może prowadzić do reakcji alergicznych po ukąszeniu. Objawy alergiczne mogą obejmować swędzenie, wysypkę, katar, kaszel oraz inne objawy związane z reakcjami alergicznymi.
4. Zakłócenia snu i stres: Ciągłe ukąszenia pluskiew mogą prowadzić do zakłóceń snu oraz zwiększonego poziomu stresu i niepokoju u dotkniętych osob.
5. Ryzyko zakażeń: Ukąszenia pluskiew mogą stanowić ryzyko zakażeń, szczególnie gdy skóra zostanie zdrapana lub podrażniona przez częste drapanie. Może to prowadzić do infekcji bakteryjnych lub grzybiczych. Odnotowano także obecność w organizmie pluskwy wirusa WZW typu B oraz C.

Zwalczanie pluskiew

Zwalczanie pluskiew to trudne zadanie i dobrze jest powierzyć je firmie znającej się na rzeczy. Szczególnie istotna jest współpraca z lokatorami. Zastosowanie odpowiedniej preparatów o odpowiedniej jakości oraz w odpowiednim stężeniu to klucz do sukcesu. W sytuacjach trudnych stosujemy metody termiczne (gorąca lub zimna), zamgławianie ULV, opryski grubokropliste lub wygrzewanie lokalu. Odpowiednią metodę dobierzemy już podczas pierwszej rozmowy telefonicznej.